Wychowanie dziecka to rzecz trudna. Każdy rodzic staje przed wyborem – twarde i bezkompromisowe podejście czy wychowanie bezstresowe. Relacje między rodzicami a dzieckiem, mają ogromne znaczenie na inne aspekty życia młodego człowieka. Na jego kształtującą się osobowość i co ważne na to, jak radzi sobie w szkole.
Jest wiele teorii dotyczących wychowania dzieci. Powstało na ten temat sporo programów telewizyjnych, filmów, jest całe mnóstwo książek i jeszcze więcej artykułów. To wszystko sprawia, że dzisiejszy rodzic ma dużo możliwości, by dowiedzieć się, jak rozmawiać ze swoim dzieckiem, na co mu pozwalać, a czego zakazywać. Jak wiadomo każdy człowiek jest inny. Nie należy zatem szukać wzoru idealnego wychowania, lecz metody, która to ułatwi. Sprawi, że dziecko będzie czuło się bezpieczne i bez obaw przyjdzie do rodzica, gdy dostanie jedynkę z klasówki. Wielu opiekunów nie zdaje sobie sprawy, że to ich zachowanie ma istotny wpływ na problemy ich pociechy w szkole.
A te dotykają większości dzieci. Jednym trudność sprawia pisanie wypracowań z języka polskiego, drugim zapamiętanie ważnych dat z historii, dla trzecich – twardym orzechem, nie do zgryzienia jest matematyka. Problem z przyswajaniem wiedzy przez dzieci jest jednym z podstawowych i najczęściej spotykanych w szkole. Specjaliści zaznaczają, że w niektórych przypadkach nie wynikają one z niechęci dziecka do nauki, lecz z natury fizjologicznej, o czym rodzice często nie wiedzą. Psycholog, Anna Środa, jako przykład przedstawia zaburzenia związane z ruchami gałek ocznych, które uniemożliwiają naukę czytania. ?[?] Warto sprawdzić, czy dziecko ma ogólne problemy w nauce, czy tylko nie radzi sobie z konkretnym przedmiotem. [?] Jeśli dziecko ma trudności z czytaniem czy liczeniem, to warto wybrać się na diagnozę integracji sensorycznej, żeby sprawdzić, czy to nie jest związane z zaburzeniami SI. Warto zbadać, czy w grę nie wchodzą większe trudności chociażby dysleksja, dysgrafia.?
Przyczyn trudności w nauce może być bardzo wiele, dlatego obserwacja i rozmowa ma tutaj duże znaczenie. ?Dzieci, które trafiają do mnie na terapię psychologiczną, na pytanie co lubią robić i czym się interesują, odpowiadają tylko o tym, że mama chce żebym się uczył? ? wyznaje Anna Środa. To pokazuje, jak dziecko interpretuje oczekiwania opiekunów wobec niego. Rodzice widzą to jednak inaczej. Chcą zapewnić swemu dziecku sukces w świecie ocen, świadectw semestralnych czy standardowych testów. Niestety – zapominają, że uczenie się ma wyższą jakość, gdy dziecko je lubi, gdy uczy się z własnej woli. Dzieci mają wrodzoną chęć zdobywania wiedzy i nowych umiejętności. Przedszkolaki cieszą się, że uczą się czytać, pisać i poznawać otaczający je świat. Tymczasem w wieku szkolnym u wielu uczniów następuje zmiana ich postawy do nauki. Zaczynają postrzegać ją jako mozolną pracę, nie dającą żadnej przyjemności.
Nic dziwnego, że w ostatnich latach powstało wiele ciekawych inicjatyw, które w sposób inny niż w szkole mają pokazać dzieciom, że nauka nie jest siermiężną pracą. Przykładem jest projekt MathRiders, dzięki któremu królowa nauk ? matematyka jest prosta. Elżbieta Cichorek z Centrum Nauczania MathRiders, podkreśla: ?[…] udowadniamy to już na przykładzie dzieci 4-letnich, które nie dość, że wiele wiedzą, to doskonale orientują się w figurach geometrycznych i przestrzennych. [?] Nauczyciele recytują wierszyki, bawią się, budują figury z klocków. Dzieci zaczynają lubić matematykę.? Oczywiście w zależności od wieku nauka wygląda zupełnie inaczej – dodaje Elżbieta Cichorek i stawia również śmiałą, kontrowersyjną dla wielu tezę, że ?[…] nie ma takiego dziecka, które nie mogłoby się jej nauczyć.? Jej, czyli matematyki.
Jak widać są miejsca, które specjalizują się w kontakcie z dziećmi, w których psychologowie pomagają w rozwiązywaniu problemów. Są programy – skuteczne i potrzebne. Jednak to wszystko nie zastąpi rozsądku i zdrowego podejścia rodzica. Poprzez zainteresowanie, pochwały, wiarę w siły dziecka można w pozytywny sposób wpływać nie tylko na motywację do nauki młodego człowieka, ale i w dobrym kierunku rozwijać osobowość dziecka.
